5 آذر 1401

«آزادی» و «عدالت»، برای من و برای دیگران، «برابری». احتمالا درک ما از این عبارات و الویت‌های ما از میان این مفاهیم در این که مسئلۀ ایران را چگونه توضیح می‌دهیم تاثیرگذار است. ما با همان چشم‌ها که دنیا را می‌بینند به ایران نگاه می‌کنیم، و مبانی توضیح ما از جهان همان مبانی توضیح ما از مسئلۀ ایران است. پندار «ما» از «دیگران» در سالن سینما بر همان پایه‌ها شکل گرفته است که «قضاوت» ما از نسبتِ مرکز و پیرامون در ایران. ما محصول تجربۀ زیستۀ خویش هستیم. این روزهای سخت و تلخ فرصتی است برای شناخت خود. برای مقایسۀ هر موضع و عمل موافق و مخالفی که نسبت به آنچه دربارۀ ایران در جریان است داریم، با اندیشه و رفتار خود نسبت به آن چه در جهان می‌گذرد، یا با قضاوت و برخورد خود نسبت به همسایگان‌مان در محل زندگی خود. این مقایسه به تک تک ما فرصت می‌دهد تا میزان صداقت خویش را نسبت به خود و نسبت به دیگران بسنجیم. آن چه هستیم و آن چه می‌شویم، جامعۀ ما را خواهد ساخت، خوب یا بد.